Alone
Door: manuelvdveen
Blijf op de hoogte en volg Manuel
28 Maart 2012 | Kenia, Naivasha
Het was iets na enen toen ik donderdag het RRC verliet, samen met mijn collega Antony. Op de vraag of hij een dagje meewilde had hij in eerste instantie met een vaag excuus - ''no, no, I have to wash my room'' - geantwoord. Maar toen ik zei dat ik wel kon betalen verscheen er een brede glimlach die al zijn bruine tanden blootlegde. ''You are a real man!''
Van Ruiru namen we een matatu naar Nairobi, waar we overstapten op een matatu naar Naivasha. De totale trip duurde met zijn drie uren iets langer dan gepland. Aangekomen in Naivasha zochten we een restaurant om even uit te rusten en een plan te maken. Dit bleek tegen te vallen. Ik had vooraf wat dingen uitgezocht en wat ideeën in mijn hoofd, maar helaas was het te laat om hier iets van uit te voeren. Uiteindelijk namen we voor 1000 Ksh (bijna 10 euro) een kamer met twee bedden en een hot shower.
Voor we opnieuw een restaurant zochten, bekeken we even het dakterras boven onze kamer. Op het dak stond een oude badkuip en een viertal steenovens waarvan één een onduidelijke inhoud verbrandde. Uit een grote zak met iets wat op etensresten leek schoot een rat naar buiten. De ondergaande zon kleurde de lucht en we besloten snel, voor het donker werd, een restaurant te zoeken. Tijden onze late lunch die middag in het restaurant van het hotel waren we erachter gekomen dat ze niet alles hadden dat op de kaart stond. Dit lijkt in Kenia heel normaal te zijn. In plaats van ''mag ik..'' kun je meestal dan ook beter met ''heb je toevallig ook..'' beginnen, daarbij wijzend naar het gerecht op de kaart anders begrijpen ze je vaak niet. Uiteindelijk vraag je wat ze eigenlijk wel hebben, en krijg je één gerecht als antwoord. Soms hebben ze op de kaart ''spaghetti bolognese'' proberen te schrijven. Dit lijkt dan - in Kenia - heel fancy maar waarschijnlijk heeft de keuken het nog nooit gemaakt.
Na onze maaltijd dronken we nog een biertje in een café dat er geen twijfel over liet bestaan het hier erg populaire Tusker-bier te verkopen. Zowel van buiten als van binnen had het de kleur van het Tuskeretiket: knalgeel. Ook het interieur leek grotendeels door Tusker gesponsord te zijn.
Daarna dronken we nog een biertje - uiteraard een Tusker - in de bar van ons hotel, die het eigenlijk vooral van één ding moest hebben: een pooltafel. Nadat we minstens een halfuur ''the next game'' beloofd waren, konden we uiteindelijk voor 40 cent twee spellen spelen.
Day 2 - The Rock
De volgende ochtend moest Antony al weer vroeg terug naar het RRC. Ik baalde nogal dat we geen kans hadden gehad écht iets te doen, maar daar had Antony geen last van. ''It's my first time in Naivasha, I had a beer in Naivasha, I just had a hot shower for the first time!'' Antony zou rond de zesentwintig zijn, maar soms vraag ik me af wie van ons ouder is.
Nadat Antony was vertrokken en ook ik een warme douche had genomen, moest ik een nieuw plan maken. Antony's neef David woont in Nakuru, waar ik vanaf Naivasha heen zou gaan en hem zou ontmoeten. Enerzijds had ik wel zin om naar Nakuru te vertrekken. Er was daar genoeg te doen en alles wat we de vorige dag in Naivasha hadden geprobeerd was een gedoe gebleken. Maar ik wilde Naivasha ook niet verlaten voordat ik er iets had gedaan, en daar kreeg ik geen spijt van.
Ik liet mijn backpack met kleren bij het hotel achter en nam een matatu richting Lake Naivasha. Onder Lake Naivasha ligt het Hell's Gate National Park. Ik voel me niet snel onveilig in een auto maar de matatudriver deed zijn best. Hard rijden, auto's afsnijden, inhalen als je de bumper al bijna raakt en vooral niet afremmen voor koeien die op de weg lopen maar deze rakelings passeren. Naast de weg werd gevoetbald door een stuk of vijftig kinderen in paarse schooluniformen. Een mooi gezicht, hoe ze over het gele grasveldje renden. Haast zo geel als de Tusker-kroeg.
Ik werd afgezet aan het begin van een twee kilometer lange weg die naar de gate van het park leidde. Ik wist dat ik een fiets en een gids nodig had, en die kon ik hier meteen krijgen. Met Charles, mijn gids, vertrok ik naar de gate van het park. Het bijzondere van Hell's Gate NP is dat je geen auto nodig hebt, het is hier toegestaan gewoon rond te lopen. Veel mensen gaan, zoals ik, per mountainbike. Maar ook luchtballon-safari's schijnen mogelijk te zijn en we kwamen zelfs een paar paardrijders tegen. Met een auto door de Maasai Mara toeren is gaaf, maar vrij rondfietsen is toch wel een andere ervaring. Het park is relatief klein en zo voelt het ook. Alles is dichterbij: Gazelle's en zebra's links en rechts, brede rotswanden, hier en daar een giraffe en zelfs een minder onschuldige buffalo.
Ongeveer een kilometer na de gate kwamen we bij Fischer's Tower, een vijfentwintig meter hoog rotsblok. Tegen betaling kon je deze beklimmen. Van beneden leek Fischer's Tower niet bijzonder groot, maar bovenaan het je toch een gaaf uitzicht.
Zeven kilometer verder was Hell's Gate Godge, waar het park ook haar naam aan dankt. Via een route tussen door water gevormde rotsen kwamen we na een hike van vier kilometer aan het eind: ''devil's bedroom''. Afhankelijk van de stand van de zon kan het hier soms midden op de dag erg donker zijn. Ook komt er soms, waarschijnlijk door de werking van het gesteente, rook of stof uit de muur..
Na een totale fietstocht van twintig kilometer en een hike van acht kilometer, grotendeels in de warme zon en geen lunch, was ik vrij vermoeid toen we een paar uren later het park weer uitkwamen. Charles bracht me naar een ''restaurant'' in de buurt waar ik voor 30 cent een bord rijst met bonen kon krijgen. En dat smaakte me erg goed.. Nadat Charles me nog even Lake Naivasha had laten zien nam ik een matatu terug naar Naivasha. De eerste paar reden me voorbij omdat ze te vol zaten, maar uiteindelijk stopte er één. Niet dat deze niet vol zat - uiteindelijk zaten we met minstens vijfentwintig mensen in het voor veertien personen gemaakte busje.
Day 3 - Drive My Car
De volgende ochtend ontmoette ik David in Nakuru, wat anderhalf uur boven Naivasha ligt. Ik had een leuk goedkoop hotel opgezocht dat naast vijf verdiepingen een paar losse kamers op het dak had. Dit bood een mooi uitzicht over de drukke straten van Nakuru en Lake Nakuru in de verte. Lake Nakuru National Park is ontzettend duur, dus besloot ik in plaats daarvan naar Lake Elmenteita te gaan. Daar zouden flamingo's te zien zijn. We huurden een auto en gingen op weg. Rijden in het Keniaanse verkeer is even wennen, maar wel weer een leuke ervaring. Helaas bleken de flamingo's Lake Elmenteita verlaten te hebben. We reden door naar Menengai Crater, waar een mooi uitzicht zou zijn. De weg ernaartoe was met de auto wel weer een kleine uitdaging, en smalle stoffige zandweg met af en toe diepe bermen. Het geeft een verassende voldoening om niet van anderen afhankelijk te hoeven zijn maar zelf in een auto het terrein te verkennen. David en ik voerden hele gesprekken. Tot het moment dat één voorwiel op een smal punt van de weg gleed. We zaten vast. Vooruit kwamen we niet en zou ik achteruit gaan dan zou de auto in de een meter diepere berm belanden. We hadden het geluk dat er twee buda buda-drivers in de buurt waren die ons hielpen de auto weer met vier wielen op de weg te krijgen. Met duwen en voorzichtig achteruit rijden stonden we vrij snel weer op de weg. We gaven ze geld voor een soda en vervolgden onze weg. En het uitzicht was het waard.
Day 4 - Pink Flamingo
Vanwege de kleine tegenvaller bij het verlaten Lake Elmenteita had ik contact opgenomen met mijn gids van Hell's Gate, Charles. Gelukkig hadden we nummers uitgewisseld. Volgens hem waren er bij Lake Naivasha nog wel flamingo's te zien. Zondag ging ik daarom vroeg terug van Nakuru naar Naivasha en vervolgens door naar Lake Naivasha. Met Charles stapte ik daar in matatu nummer drie die ons nog een stukje verder bracht, vanwaar we een buda buda namen. Ten westen van Lake Naivasha, er praktisch tegenaan, ligt het veel kleinere Oloiden Lake. Het was de omreis waard: links en rechts zagen we giraffes en zebra's totdat we bij het meer aankwamen. Honderden flamingo's stonden hier langs de kant van het meer. Wat ik niet wist, is dat flamingo's een kwakend geluid maken, dat vrij luid kan zijn als het er honderden tegelijk zijn. De omgeving was hier wat bossiger met (Tusker-)gele bomen en aan de overkant van het meer waren heuvels, die in Nederland bergen zouden heten, te zien. Het was een mooie omgeving maar ik wilde hier niet al te lang blijven om nog enigszins op tijd - en voor het donker werd - bij het RRC terug te zijn.Uiteindelijk nam ik die dag zeven matatu's, waarin ik gemiddeld minstens een uur doorbracht, om via Nairobi terug in Ruiru te komen.
-
27 Maart 2012 - 21:32
Rianda:
Lieve broer! Wat heb je weer een mooi verhaal geschreven, leuk! Je kijkt vast uit naar de komst van Chris om samen nog meer mooie ervaringen op te doen. Nog een paar dagen en dan kun je hem alles laten zien!! Wou dat ik er bij kon zijn.. Alvast veel plezier! Veel liefs -
27 Maart 2012 - 22:02
Je Moeder:
Net getipt door Rianda. De verhalen komen later zei je in ons telefoongesprek. Wat een verrassing dat ik nu al weer deelgenoot mag zijn van je belevenissen!!
Tegen het advies in ging je toch alone!!
Maar je hebt het wel weer mooi gedaan.Je zal vast een voldaan gevoel hebben. Weer zoveel schoonheid gezien! Misschien moet je vanaf nu mij maar advies geven.....liefs en geniet enorm samen met je broer.Nog 2 nachtjes...X -
27 Maart 2012 - 22:08
Toos Morgenstern:
Hoi Manuel, wat een bijzondere ervaringen weer zeg!!Ik heb heel veel bewondering voor alles wat je zo zelf organiseert!Wat een totaal ander leven dan in Nederland he? Ik begreep dat Chris snel bij je hoopt te zijn,bijzonder om met je broer al je ervaringen te gaan delen. Ik wens jullie een heel mooie tijd samen in dit Afrikaanse land!Geniet zoveel mogelijk samen! Groetjes, Toos -
27 Maart 2012 - 22:08
Toos Morgenstern:
Hoi Manuel, wat een bijzondere ervaringen weer zeg!!Ik heb heel veel bewondering voor alles wat je zo zelf organiseert!Wat een totaal ander leven dan in Nederland he? Ik begreep dat Chris snel bij je hoopt te zijn,bijzonder om met je broer al je ervaringen te gaan delen. Ik wens jullie een heel mooie tijd samen in dit Afrikaanse land!Geniet zoveel mogelijk samen! Groetjes, Toos -
27 Maart 2012 - 22:08
Toos Morgenstern:
Hoi Manuel, wat een bijzondere ervaringen weer zeg!!Ik heb heel veel bewondering voor alles wat je zo zelf organiseert!Wat een totaal ander leven dan in Nederland he? Ik begreep dat Chris snel bij je hoopt te zijn,bijzonder om met je broer al je ervaringen te gaan delen. Ik wens jullie een heel mooie tijd samen in dit Afrikaanse land!Geniet zoveel mogelijk samen! Groetjes, Toos -
27 Maart 2012 - 22:21
Je Vader:
Geachte reiziger,
Uw ervaringen zijn eigenzinnig van originaliteit, speels van opzet en zij munten in hun volstrekt unieke en individuele benadering, gekenmerkt door volledige afwezigheid van vooraf gereflecteerde strategie en planmatigheid; juist daarom zijn zij zo typerend voor u als unieke reiziger afkomstig uit een stukje platteland dat wordt drooggehouden door slechts enkele meters dijk dat door uw landgenoten dijk wordt genoemd en het is vanwege deze achtergrond dat Kenia voor u zo'n volkomen nieuwe ervaring is en dat u er perfect in slaagt om deze volledig te benutten.
Liefs!
-
28 Maart 2012 - 18:06
Gelly:
Lieve Manuel,
Al weer een prachtig reisverhaal van jou net gelezen. Wat beleef jij veel en ik vind het ook geweldig dat je ook alleen op pad durft te gaan.Je wordt al echt een Keniaan zoals je de dingen doet.
Ik begrijp uit de reacties dat Chris bij je komt. Dat zul je wel heel fijn vinden en jullie zullen wel het een en ander samen gaan ondernemen denk ik.
Ik wens je met Chris een hele fijne en goede tijd, leuk om dit met elkaar mee te maken en voor jou is het fijn dat iemand gezien heeft waar je bent geweest.
Tot een volgend reisverslag,
lieve groeten van Gelly
-
29 Maart 2012 - 10:12
Arja Leutscher:
Weer een mooi verslag om te lezen.
Bijzonder wat je nu voor ervaringen op doet . Wens je nog een fijne tijd samen met je broer, fijn om met hem samen dingen te ondernemen geniet ervan.
groetjes, Arja -
29 Maart 2012 - 14:17
Ria:
Erg leuk weer wat van je te 'horen' en opnieuw een mooi verhaal te lezen.
Chris zal nu onderweg zijn naar jou, wens jullie hele fijne weken samen, bijzonder om elkaar daar te ontmoeten na een lange tijd en samen op pad te gaan.
Geniet ervan!
-
29 Maart 2012 - 20:45
Diede:
Hey Manuel, wat leuk om weer een verhaal van je te lezen en alweer een heel erg mooi verhaal. 'T is net alsof ik naar een film zit te kijken, hoe jij schrijft en vertelt. Ik wens je nog een fijne tijd en ik hoop dat je nog veel voor de mensen daar kan betekenen! En je mag zeker trots zijn op jezelf wat je doet, echt goed van je! :) Liefs Diede. -
01 April 2012 - 12:35
Sjoerd En Atje Visse:
Ook nu weer van je reisverslag genoten. Een voortdurend weer spannende ervaring in een indrukwekkend landschap en een prachtige natuur. Je zult dit niet gauw weer vergeten. Fijn, dat je broer Chris nu mee kan genieten. Nog een paar fijne weken! -
01 April 2012 - 15:33
Mineke:
Hoi Manuel
Eindelijk je verslag even rustig zitten lezen en wederom genoten van je mooie beschrijvingen van alles wat je meemaakt.
Chris zal nu ook gearriveerd zijn, je zult er vast naar hebben uitgekeken, Ik wens jullie samen nog fijne en avontuurlijke weken toe. Geniet er maar van, maar je zult vast ook wel een beetje uitzien naar de stamppot!
Lieve groeten, Mineke -
05 April 2012 - 20:11
Wieb Spiekman:
Vul hier je reactie in...
Hoi Manuel,
Mooi verhaal heb je geschreven.
Wat een belevenissen in het verre Afrika!
Goed dat je dit alles organiseert; zo zie je veel van het land, wat je nooit in Nederland zult zien en beleven.
Geniet ervan en blijf schrijven.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley